Peet, de dood van een jong iemand doet je beseffen dat je kwetsbaar bent. En dat is nog niet eens zo erg. Daarmee komt het besef dat je kinderen zo kwetsbaar zijn. Ik kan daar echt van in de emo-shit raken als ik bedenk dat ik er zomaar niet meer kan zijn en of ze het dan wel redden enzo. Wat er dan van ze terecht komt. Ik heb mezelf verplicht dat als zulke gedachten opkomen, ik ze moet bannen. Maar ik kan me voorstellen dat als er iemand veel te jong verlijdt, je het dan niet zo makkelijk uit je gedachten kan zetten. De dood is niet te begrijpen. Waarom is het leven niet gegund aan jonge levenslustige mensen? We zullen het nooit weten. Ook sterkte voor jou!
...ik weet hoe het voelt... niet te beschrijven leeg en verdrietig..... voor hen die naast haar stonden is het verschrikkelijk...en dat geldt dus ook voor jou........dat doet niets af aan jouw verdriet.....
paola - 20 oktober 2005 01:54
Wat kan het leven dan soms oneerlijk zijn hè. Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet.
Egoistisch?
Ik weet het niet, volgens mij is het iets heel natuurlijks om zo te denken. En ook iets dat bij het rouwen hoort.
Het is in ieder geval erg herkenbaar.
Peet, de dood van een jong iemand doet je beseffen dat je kwetsbaar bent. En dat is nog niet eens zo erg. Daarmee komt het besef dat je kinderen zo kwetsbaar zijn. Ik kan daar echt van in de emo-shit raken als ik bedenk dat ik er zomaar niet meer kan zijn en of ze het dan wel redden enzo. Wat er dan van ze terecht komt. Ik heb mezelf verplicht dat als zulke gedachten opkomen, ik ze moet bannen. Maar ik kan me voorstellen dat als er iemand veel te jong verlijdt, je het dan niet zo makkelijk uit je gedachten kan zetten. De dood is niet te begrijpen. Waarom is het leven niet gegund aan jonge levenslustige mensen? We zullen het nooit weten. Ook sterkte voor jou!
linda - 19 oktober 2005 10:05...ik weet hoe het voelt... niet te beschrijven leeg en verdrietig..... voor hen die naast haar stonden is het verschrikkelijk...en dat geldt dus ook voor jou........dat doet niets af aan jouw verdriet.....
paola - 20 oktober 2005 01:54Wat kan het leven dan soms oneerlijk zijn hè. Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet.
Waarom gaan de verkeerde mensen dood
Waarom zit God zich steevast te vergissen
Hij haalt steeds degenen, die ik niet kan missen
En dat aantal is inmiddels veel te groot...
(ook Youp en erg mooi)
Tom - 20 oktober 2005 07:19Egoistisch?
Kwebbel - 20 oktober 2005 09:48Ik weet het niet, volgens mij is het iets heel natuurlijks om zo te denken. En ook iets dat bij het rouwen hoort.
Het is in ieder geval erg herkenbaar.
Neem de tijd voor je verdriet. STerkte!
Mo - 20 oktober 2005 11:13Hey Peet; sterkte morgen!
sandra - 21 oktober 2005 10:40peet, heb net even bijgelezen: wat een nare tijd voor je...ik wens je een sterke schouder om op te hangen.
petra - 22 oktober 2005 01:38XP.
Verdriet, het kan heel diep raken en ook dat mag je voelen.
beau - 24 oktober 2005 02:08Toch hoop ik dat je wat zult slapen Peet. Leven is soms net zo onwerkelijk als sterven.