18 augustus 2019

gewaar

Er werd een kat over het hek van een dierenopvang gegooid.
Vakantietijd, vooruit buitenland, vooruit: mijn dingetje.
Kat bleek een poes, uiteraard hoogzwanger dus kwam ze bij mij.
Bevallen.
Het zou nog even duren, week of twee drie en hooguit twee of drie.
Daar dacht ik over na.
Zoals je dan kan denken: hoe lang nog, wanneer en waar.
En als het maar goed gaat,... ik wist dat ik best een kattenbevallling kan maar dan wel een beetje vanzelf.
Ik hou vandaag de dag niet meer van verrassingen.
Een dag later zat ik met haar op de bank en ineens waren er vijf kittens.
Ze lag spinnend naast me en hopla.
Ik sliep twee nachten naast ze en toen vond ik dat wel genoeg.
Het hele huis vergeven van de bevallingsdozen die niet gebruikt waren maar hallo,
ik had meer te doen.
Boodschappen, licht huishoudelijk werk en slapen bijvoorbeeld.

Vijf molratjes, doof en blind. Ik kon niet stoppen met kijken.
Zo af en zo prachtig.
Als je het vertrouwen in mensen verliest is dat zo vaak terecht.
Mensen kunnen denken, hebben gezond verstand maaarrr … soms zo kansloos.

Als het om dieren gaat is dat anders.

'Denk jij nog wel eens aan seks?'
Ik vroeg het aan hem omdat dat tussen hem en mij niet aan de orde is dus dan heb je een vraag. Of gespreksonderwerp.
Hij niet. Zo zei hij. En omdat ik er ook niet aan dacht kon het zo.
Seks is geen liefde of intimiteit, seks is een handeling.
Maar gaat die over jou en die ander of alleen over jezelf?
Jouw behoefte?
En over wat voor behoefte gaat het dan. We doen het de rest van ons leven bij en met elkaar?

Ik sliep en ik droomde. Mijn grote liefde lag naast me en zei: 'ben jij het echt? De grote liefde?'
Vervolgens schrok ik wakker en dacht 'dat is geen vraag, dat was mijn droom dus mijn tekst'.
Maar die wetenschap.
Dat je alles voor iemand wil doen.

Ik wil zorgen.
Geen zorgen.

Ik vond dat een geruststellende gewaarwording.
Zij ook.

Peet - 23:57