Je kan wat bij elkaar bedenken in het leven.
Ineens werd ik wakker en dacht 'het is over'.
En dan is het ook zo. Op zich is bijzonder wat zich van de ene dag op de andere ergens in een nacht kan voltrekken.
Het werd weer een soort oudejaarsavond.
Heb je het gevoel dat je een statement moet maken.
De laatste week van 1999 dacht ik dat ook, liet ik mijn navel piercen. Hoe statement wil je het hebben.

Ik dacht, ik mail haar.
En vervolgens dacht ik: ik bel haar.

HS-50-LB was haar nummerbord in die tijd, en werd vertaald in
'Ho Sanna, met 50 zult U Laat Bloeien.'
Ik moest er dit weekend aan denken, ze was mijn eerste schoonmoeder toen ik 13 was.
Jawel.

Je kan wel denken dat het niets was maar dat was niet.
En we spraken en we wisten en we besloten af te spreken.
Dat is mooi.

Vijftig jaar. Ik.
Ben blij dat ik er nog ben. Dat ik er weer ben.
En zij is er ook nog.

Het leven is te leuk!
En zoveel meer.