Kleine grote man.
Checklist doorgelopen.
Dit zit hier en dat zit daar.
Horloge om,
alles in de tas, slaapzak, nieuwe toilettas, voetbalhandschoenen.
En zelfs Pantertje
'dat is toch niet echt gek mama, een knuffel'?
...
‘Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.’
[Toon Tellegen]
En ik sleep hem mee & ik volg hem. Het codewoord is ‘samen’.
‘Jij bent zoveel verder’ zei een goede vriend. En ik bedankte hem hartelijk maar voelde me wel eens anders.
Oordelen en veroordelen.
Weten hoe het anders moest.
‘Ik weet nog wat je me een jaar of drie geleden vertelde’ zei N., toen ik haar na al die tijd weer zag en sprak. ‘toen wist ik al dat het niet meer zou komen.’
Het was me duidelijk.
Waar eerlijkheid ontbreekt en gewenst gedrag iets moet redden, daar is sprake van een kansloze missie.
Mijn boosheid achteraf was terecht. Dat hij het allemaal goed bedoeld had… Nee.
Dat hij het niet anders kon was een farce. Hij wist precies hoe hij het hebben wilde.
Ik wist het alleen niet.
Even vergeten te vertellen of ik bestond überhaupt niet.
Niet in zijn verhaal in ieder geval, toen ik het hoorde was het gebeurd.
Waan, wilde fantasieën en werkelijkheid gaan slecht samen.
Ik vroeg me af of ik mezelf iets moest verwijten.
Of ik het anders had moeten doen. Of de wereld er dan anders had uitgezien.
Mijn wereld. Zijn wereld.
Het zal allemaal wel,
Inmiddels ben ik voornamelijk geïnteresseerd in de simpelheid van mijn eigen leven.
Hoe gemakkelijk is het om niets te hoeven verzinnen,
en een ander ook die ruimte in gebruik te zien nemen.
Het is lief, het is leuk en het is goed.
Door alle factoren die van invloed zijn op een gelukkig leven buiten jezelf te zoeken bestaat er weinig kans op zinvolle invulling. Voor de één is dat genoeg, voor de ander niet. Mij lijkt het weinig zinvol om oeverloos te google-n en speculeren op mogelijke feiten en omstandigheden.
Een jaar geleden reed ik plots in een Renault Clio.
‘Jij?’ zei A.
Ik zag heus wel hoe hij een grinnik inslikte.
‘Nou ja, dat is te vinden op het wereldwijde web, dat zit er ook wel eens naast’ sprak de Alfa 156 rijdster.
Letterlijk in dit geval.
Ik google-de me een slag in het WWW maar op geen enkele manier kon ik mezelf in verband brengen met een Renault Clio, al is dat natuurlijk een Heel Fijne Auto!
Merlijn keek naar onze straat op Google Streetview en constateerde de auto van de vroegere buren op het plaatje van ons huis.
Een Renault Clio.
Gottegot.
Obsessief gedrag is eng en naar.
Ineens zong rond dat ik leukemie heb en erfelijk belast ben.
Het lijkt me een belediging voor iedereen die aan de ziekte lijdt want het is me nogal wat.
Als je maar doelgericht genoeg rechercheert dan kom je er blijkbaar wel op.
[Noot: het is mij niet gelukt]
Het internet is een mooi fenomeen.
Als je iets wil weten kun je het beste maar de kloten hebben om ‘op de man –vrouw- af te vragen’.
Zoals er niet alleen ‘kloten’ maar ook de ruimte nodig is waar het oordeel niet al is gevallen voor de vraag überhaupt gesteld is.
Mij is niets gevraagd want het antwoord is niet interessant.
Gisteravond zagen we Lohues.'Hout Moet'.
Gemengde gevoelens.
Genialiteit tegenover dorpsroddel.