‘Waarom heb jij blauwe nagellak?’ vroeg de man terwijl hij mijn trillende hand losliet.
‘Nou. Gewoon…’ kon ik nog net verzinnen en murmelend uitbrengen.
Hij zei dat hij roze nagellak mooier vindt.

‘Roze…’ giechelde zijn assistente.
‘Hou je ook van K3?’ informeerde ik, vrijwel onverstaanbaar.
Die kende hij niet.
Zeker niet als dat Nederlandstalig was.

Het was een wonderlijke conversatie,
dat eerste gesprek met mijn nieuwe tandarts.

Maar het deed lekker geen pijn!