Ja. Excuus.
Dat van die winnaars en verliezers en die plannen neemt nogal wat tijd in beslag. Zo ook de antibioticakuur die structureel samengaat met het begin van de herfst.
En dan niet zozeer dat pilletje per dag tijdens of vlak na de maaltijd, ik heb meer last van de energie zuigende hoestbuien.

'Waarom schrijven we dat ook niet meteen op' zeg ik des avonds tegen H., als we proberen wat geniale teksten van ons nageslacht te reproduceren.
En dat zeg ik dan tegen beter weten in want H. schrijft heel veel op. Het liefst op gekleurde briefjes zonder plakrand die nogal eens als wit propje eindigen, in de droogtrommel.
Wat mezelf betreft maak ik ons wijs dat het dat gebrek aan tijd is.

Sommige uitspraken worden gewoon opgenomen in het huislijk taalgebruik.
Jozef en Jezus heten hier Jozem en Jezem.
Een formule 1-auto is een familie 1-auto en de computer heet konkjoeter.

Of dat verstandig is weet ik niet.
Op de eerste ouderavond van groep 3 dit jaar heb ik geleerd dat 'fout' nog niet bestaat. Dit om de moed erin te houden, een kind dat leert schrijven kent de meest woorden nog niet. Wanneer dit toch geprobeerd wordt dan is 'meneer wever gaat op ferkansie' op dit moment goed.
Ik denk dat wij dat nog heel lang volhouden en dat 'vakantie' de komende jaren gewoon 'ferkansie' heet.

Een collega vertelde deze week een verhaal over een gevangenis en sprak van 'alle gedetailleerden daar'.

Ik denk dat haar ouders ook al nooit iets mochten verbeteren van de juf.
Wat een dilemma!

Winnaars maken plannen. Verliezers maken excuses.